آمبولی ریه لخته خونی است که در سیاهرگ هایی که خون را به ریه های شما منتقل می کنند تشکیل می شود . آمبولی ریه یک وضعیت اورژانسی می باشد زیرا یک آمبولی بزرگ و در بعضی اوقات آمبولی های کوچکتر می تواند در مدت زمان کوتاهی باعث مرگ فرد مبتلا گردد. به طور طبیعی مسیر جریان خون شما از سمت راست قلب به ریه ها می باشد . جایی که کار اکسیژن رسانی به خون شما انجام شده سپس خون اکسیژن دار وارد سمت چپ قلب شده و از آنجا به تمامی بدن از طریق سیستم سرخرگی پمپ می شود و باعث اکسیژن رسانی به تمامی بافت های بدن می گردد. جریان خون پس از اکسیژن دار کردن بافت های بدن وارد شبکه دیگری از رگ های بدن به نام سیاهرگ ها شده و سیاهرگ ها خون کم اکسیژن دار را دوباره به سمت ریه ها و قلب بر می گردانند. اگر لخته خون در سیاهرگ ها تشکیل شود می تواند به سمت ریه ها حرکت کرده و در آنجاجایگزین شوند این لخته خون را آمبولی ریه می نامند. درصورتی که عروق ریه با لخته خون مسدود شود باعث افزایش فشار خون در ریه های فرد مبتلا می گردد در نتیجه خون برگشتی به قلب از طریق ریه ها با مشکل مواجه خواهد شد با ادامه این مشکل , قلب به تدریج بزرگتر شده ودر نهایت ممکن است به نارسایی قلب منجر شود.
خوشبختانه با تشخیص به موقع این مشکل توسط پزشک در اکثر مواقع این بیماری قابل درمان است.
علایم آمبولی ریه چیست؟
علایم آمبولی ریه بستگی به اندازه آمبولی و محل آن دارد. تنگی نفس شایع ترین علامت امبولی ریه است. سایر علایم بیماری شامل تنفس سریع , اضطراب , بی قراری و درد سینه که ممکن است به شانه ها بازو , و گردن و فک تحتانی انتشار یابد. سرفه در بعضی از مواقع همراه با خلط خونی , احساس سبکی سر , سنکوپ و افزایش ضربان قلب از دیگر علایم این بیماری است.
علل آمبولی ریه؟
در اغلب اوقات منشا لخته های خونی از سیاهرگ های عمقی در اندام تحتانی و لگن می باشد. به این وضعیت ترومبوز سیاهرگ های عمقی و یا به اختصار DVT می گویند.هرچند ممکن است DVT در سیاهرگ های عمقی بازو نیز ایجاد شود . فاکتور هایی که سبب افزایش خطر DVT و آمبولی ریه می شوند شامل: 1. سابقه خانوادگی آمبولی ریه 2. بیماری های انعقادی ارثی 3. اعمال جراحی بزرگ 4. شکستگی اندام ها ولگن 5. نشستن ها و ایستادن های طولانی (مثلا رانندگی کردن به مدت طولانی) 6. سرطان ها 7.چاقی 8. سیگار کشیدن 9. سابقه سکته قلبی یا مغزی 10. حاملگی , مصرف قرص های ضد بارداری و مصرف دارو های هورمونی مثل استروژن
تست های تشخیصی آمبولی ریه؟
در بیمار مشکوک به آمبولی ریه پزشک معالج پس از شرح حال کامل بیمار و معاینه کامل برای تایید و یا رد تشخیص نیاز به یکسری تست های تشخیص دارد چرا که در 70 تا 80 درصد موارد تشخیص بالینی آمبولی ریه اشتباه است.
تست های تشخیصی امبولی ریه به ترتیب اولویت عبارتند از 1.عکس سینه 2. نوارقلب 3. آزمایشات تخصصی خون جهت بررسی المان های انغقادی 4.اسکن ریه 5. CT اسکن ریه 6. آنژیو گرافی ریه 7.داپلر رنگی(بررسی جریان خون در سیاهرگ های عمقی اندام ها) 8. ونو گرافی که سیاهرگ های عمقی اندام ها را نشان می دهد.
درمان آمبولی ریه؟
در صورت تشخیص آمبولی ریه , اولین قدم درمانی تجویز داروی ضد انعقاد هپارین است . تجویز هپارین بیشتر جهت جلوگیری از آمبولی بعدی و پیشرفت بیماریست و تجویز هپارین از ایجاد لخته بعدی خون جلوگیری می کند در حقیقت سیستم های ضد انعقادی فعال شده در بدن فرد بیمار باعث لیز شدن لخته ایجاد شده خواهد شد.
در آمبولی های بزرگتر و خطرناک تر ممکن است نیاز به اقدامات تهاجمی تر باشد. یکی از این اقدامات لیز کردن لخته خون با دارو های از بین برنده لخته خون می باشد که تحت عنوان دارو های ترومبولیز می باشد. پزشک مربوطه با هدایت کاتتر های مخصوصی از طریق رگ محیطی بیمار به سمت لخته ها و تزریق این دارو های ترومبولیز باعث خرد شدن این لخته ها میگردد.
درمان دیگر ساکشن لخته ها از طریق رگ های محیطی است که به نام ساکشن ترومبکتومی می گویند.
ندرتاً در حالت های خیلی اورژانسی به جراحی جهت خارج کردن لخته از رگ های ریه نیاز می شود. به این نوع درمان آمبولکتومی ریوی می گویند.
در صورت درمان اولیه آمبولی ریه فرد بیمار نیاز به درمان دراز مدت با داروی ضد انعقادی خوراکی (وارفارین) حداقل به مدت 6 ماه خواهد داشت. در طول این مدت هر چند وقت یکبار شما نیاز به انجام تست های انعقادی جهت مطمین بودن کفایت درمان ضد انغقادی را خواهید داشت.
در اغلب اوقات بخصوص مواقعی که داروی ضد انعقادی خوراکی به دلایل مختلف منع مصرف داشته باشد برای جلوگیری از آمبولی های بعدی پزشک مربوطه از فیلتر های فلزی مخصوصی که در سیاهرگ عمقی بیمار کار گذاشته می شود استفاده خواهد کرد. کار این فیلترها تصفیه خون برگشتی به سمت ریه ها می باشد. بعضی از این فیلتر ها به طور موقتی و بعضی دیگر دایمی می باشند.
روش های پیشگیری از آمبولی ریه؟
-پوشیدن جوراب های واریس (بخصوص پس از اعمال جراحی بزرگ)
-استفاده از باشتک های بادی پس از اعمال جراحی. این بالشتک ها به دور پاها بسته شده و بطور متناوب پر و تخلیه می شود.
-انجام حرکات کششی و باز و بسته کردن پاها
-در سفر های طولانی مرتب آب بنوشید چرا که بی حرکتی و کاهش آب بدن , استعداد به لخته شدن خون در رگ ها را افزایش می دهد.
-استفاده پیشگیرانه از داوهای ضد انعقادی بخصوص پس از اعمال جراحی بزرگ و بستری های طولانی
نظرات شما عزیزان:
مامان منم مشکوک به آنبولی ریه است و قرص استروژن هم مصرف کرده و حسابی خودشو باخته و ترسیده منم بدتر
خداکنه خوب شه
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: